نظریه عصب-روانشناختی بینایی رنگ در عمل: تسهیل توانبخشی عصب-روانشناختی نارساخوانی بر اساس آموزش های عصب-روانشناختی

هدف: یکی از مهم­ترین ارکان رشد و توسعه زندگی فردی و اجتماعی یادگیری است. امروزه اختلالات یادگیری به عنوان مانعی مهم در راه پیشرفت تحصیلی و یادگیری افراد تلقی می شوند. هدف این پژوهش بررسی سودمندی نظریه ی عصب-روانشناختی بینایی رنگ بر توانبخشی نارساخوانی بود. روش: در این پژوهش نیمه آزمایشی، 30 دانش­آموز دختر و پسر دارای نارساخوانی به صورت نمونه گیری هدفمند با جایگزینی تصادفی به تساوی در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. هر دو گروه در 12 جلسه ی 45 دقیقه­ای آموزش به روش آگاهی واج شناختی شرکت کردند؛ تفـاوت گروه آزمایش در مـبتنی بودن آمـوزش بر نظـریـه ی عصب-روانشناختی بینایی رنگ بود. ابزارهای سنجش شامل wisc-r و آزمون خواندن و نارساخوانی (نما) بود. یافته­ها: تجزیه و تحلیل داده ها به روش کوواریانس یک متغیره (ancova) نشان داد که گروه آزمایش در میزان بهبود خواندن، پیشرفت بهتر معناداری نسبت به گروه کنترل داشت. نتیجه گیری: یافته های پژوهش مشخص ساختند که نظریه عصب-روانشناختی بینایی رنگ­ها نقش سودمندی در بهبودی نارساخوانی کودکان دبستانی دارد. محدودیت­ها، گستره عمل و چشم اندازهای آتی ناشی از استفاده از این رهیافت مهم در کمک به بهبود پیشرفت تحصیلی و افزایش اندازه اثر روان­درمانی و توانبخشی عصب-روانشناختی موردبررسی قرار گرفت.